✿زندگي ما✿

  دلم کوچک شده خیلی کوچک زود میگیرد زود شاد میشود ناراحت میشود و با لبخندی فراموش میکند دلم عجیب تنهاست حس کودکی را دارد که سرگردان و وحشت زده به دنبال گمشده اش میگردد گمشده ای دارد که اکنون دستانش بوی خدا میدهد دلم تنگ است مادر آغوش گرمت را میخواهد و دم مهربانت را دلم میگوید هرچه میگذرد بیشتر میخواهمت ... برگرد   پ ن : بزودی از مکه برمیگردد... دوستت دارم واژه ی ناچیزی ست , هزار بار بوسه به دستان مهربانت میزنم ...

  خيلي زود درست همان ساعت كه جاي بوسه گرم پدر روي پيشاني ات باقي مانده دستت را در دستان همسرت گره خواهي داد و از فرزندت خواهي گفت... ایضاً: تولدت مبارک کوچولوی مهربون من:   ...

  درست یادم نیست آخرین باری که برای اوقات فراغتم برنامه ریزی میکردم کی بوده ولی دلم لک زده برای روزایی که روی مبل جلو تلویزیون میخوابیدم و به این فکر میکردم که برای مهمونی ماه دیگه چی بپوشم این روزا اینقدر پر شدم از دلواپسی و دغدغه که دیگه زمانی حتی برای مرور خاطراتم هم ندارم دلواپسی برای بهنود که یک شبه تصمیم به بزرگ شدن گرفت , با خوابیدن تنها تو اتاقش شروع شد و خداحافظی از پوشک و باب اسفنجی (که البته جاشو به تام و جری داده ) ادامه داره و اضافه کنید بهناز رو که جدیدا راه رفتن یاد گرفته و برای فوضولی به وسایلای خونه با زبون خودش یه جمله ی توجیهی میگه تا اجازه بگیره و اگه خدایی نکرده از دهنت نه بشنوه اونوقت از سیستم دفاعیش ا...

  اولین اختراع بهنود خان که البته به طرز هوشمندانه ای فیش ها به قسمت انتهایی پرتقال که راحت تر بوده فرو رفته یعنی آزمون و خطایی وجود نداشته! یه جورایی میشه به عنوان اولین تلفن های دوستدار محیط زیست به ثبت رسوندش   ...

اپیزود ۱: در حالت عجیبی مثل اغما فرو رفته ام... اپیزود 2:  در آشپزخانه بهنود در حال ریختن برنج ها روی فرش است و با لذت عجیبی روی دانه های برنج راه میرود و خوشحال از چسبیدن دانه ها به پایش به اتاق های دیگر میرود . اپیزود 3: درست در همان زمان در گوشه ی دیگر خانه بهناز پرتقالی که برای خودم پوست کنده بودم و فراموش کرده بودم بخورم را برای تسکین درد دندان های نیش زده اش له کرده و به لباس و فرش و مبلهای اطرافش میمالد و خوشحال از آزادی بی مرزش به من نگاه میکند و بلند میخندد !   نه اینکه نتوانم ! نمیخواهم از اغما بیرون بیایم! ...

  تلویزیون تله فیلم غمناکی گذاشت در مورد مادری که در واقعه زلزله خودش رو پناه نوزاد کوچولوش کرد و مرد , اشکم رو درآورده بود بهنود:مامانی انگشتت خونی شده؟!؟ قبل از اینکه جوابی بدم شروع به بوسیدن دستم میکنه بغضم ترکید دلم میخواست بیشتر گریه کنم   ...

  یاد گذشته افتادم زمان زیادی نگذشته بود اما برای من حال و هوای اون روزا داره تبدیل به خاطره میشه آماده شدن برای نوروز تلاشی که برای مرتب نشون دادن سبزه های کج وکوله ی عید , با بستن روبان قرمز دورش میکردیم پیدا کردن سنجد و سماق از میون دار و دواهای مامان و جور کردن سکه های بزرگ و کوچیک سفید و زرد از جیب بابا بوی سمنوی تازه پخته شده که البته یکمی دل آدم رو میزد تنگ و ماهی قرمز و تخم مرغ هایی که با آبرنگ طراحی شده بود رفتن حموم اجباری قبل سال تحویل و پوشیدن لباس های نو لباسهایی که حتما باید روزای آخر اسفند میخریدی و دقیقا قبل از سال تحویل میپوشیدی نشستن سر سفره و روبوسی های بعد تحویل سال عیدی ه...

  خدایا رحم کن منو از شر این باب اسفنجی شلوار مکعبی نجات بده دیگه یا جای من تو این خونه ست یا باب اسفنجی !!!!!! میگم شعر بخون ==== شعر باب اسفنجی میگم بیا بازی === بازی با عروسک های باب اسفنجی و پاتریک   میگم سی دی === سی دی باب اسفنجی    موقع خواب ==== قصه باب   فقط میتونم بگم آقای هشت پا درک میکنم !!!   ...

  بهنود و بهنازم نمیدونم چطور حال و هوای این روزهامو توصیف کنم دنیای خیلی عجیبی برای خودم ساختم یا بهتر بگم خدا برام رقم زده شاید نتونم بیان کنم که چه روزای متفاوتی رو دارم تجربه میکنم , مطمئنم هیچ کس نمیتونه سختی های بچه داری رو انکار کنه اما راستش برای من سختیا یه طور دیگه شده درست مثل یه امتحان یا یه تست برای محک زدن وجودم برای قوی شدنم و برای اینکه به مادر بودنم یه نمره بدم ! البته قطعا جزء شاگرد زرنگا نیستم اما دارم تلاش میکنم این واحد زندگیم رو با نمره خوب پاس کنم بهنودم خیلی بزرگ تر شده یه جورایی دیگه برام یه همراه شده حرفامو میفهمه دلش خیلی بزرگ و مهربونه , هرچند  بخودش اجازه بروز نمی...