✿زندگي ما✿

انگار دیروز بود که اولین علائم , خبر از دنیا اومدن بهنود رو بهم داد! حس عجیبی داشتم وصفش برام سخته اما حالتی بین شادی و استرس و ترس باعث شده بود ناخداگاه اشک بریزم. اما درست بعد از اولین باری که بغلش کردم (دقیقا همون چیزی که بزرگترا میگفتن) همه چیز عوض شد ... لحظات اول اینقدر زیبا بود که تا آخر عمر فراموشش نخواهم کرد ... اخلاق بهنود از همون ماه های اول برام مشخص بود اما با گذشت زمان این رفتار ملموس تر میشد حالا اما کودکی دارم که دلش بزرگ است در کنار رفتار مردانه اش قلب بسیار رئوف و مهربانی دارد که با بوسه های گاه و بیگاهش روی دستانم این را میفهمم! میفهمم آنقدر صبور هست که پزشکش اذعان کند که صبرش در درد بی نظیر است... میف...

کمی نیاز به تنفس دارم البته در هوایی که بوی خوش " گذشت " دارد ... این پست را تقدیم میکنم به واژه ای به اسم " گذشت " دلم برایش میسوزد احتمالاً چند سالی هست که نسلش رو به انقراض است! اما خوب بیاد دارمش , در کنارش بزرگ شدیم , اگر چه دوران ما به خوبی این روزها خوشگذرانی مرسوم نبود اما خوشی هایمان از جنس بهتری بود از جنس دورهمی ها از جنس انتظار مهمانها و شب نشینی هایی بدون تکنولوژی کاذب! (واژه ی تکنولوژی کاذب کمی دور از انصافه اما حس خوبی بهم میده ) حتی لذت آشتی کنان دو جبهه که معمولا ختم به روبوسی و شادی و النهایت شام کل خانواده میشد. شاید آن روزها نمیدانستم کسی که محق بوده چقدر بزرگوارانه گذشت کرده اما این روزه...