از طرف یک مادر دلواپس
از طرف یک مادر دلواپس
کودکی در دهه ما با وجود همه ی کمبود هاش, با همه ی محدودیت هاش و با تک تک نیازهای بی پاسخش اونقدر شیرین و بیاد موندنی بود که گاهی زمانی که عکسی از کودکیت رو از لا به لای آلبوم یکی از فامیل میبینی اونقدر ذوق زده میشی که انگار یه قسمت تاریک و گمشده ی زندگی ت رو کشف کردی...
اما حالا همه چیز عوش شده ...
واقعا نمیدونم با وجود این همه عکس و فیلمی که برای نسل جدیدمون به یادگار میذاریم , خوشحالشون میکنیم یا شرایطی رو برای به چالش کشیدن روش های تربیتی که روی بچه هامون اجرا کردیم , بوجود میاریم؟!
قطعا روانشناسی زاده ی افکار بشر هست و البته رو به تغییره (نمیگم تکامل چون حتما براتون اتفاق افتاده که یه روش امروز پیشنهاد میشه و فردا منسوخ )! پس احتمالا ممکنه یه روز فرزندت از این که توی یک فیلم کوتاه از نحوه ی غذا دادن بهش یا بازی هایی که باهاش میکنی و یا هرچیز دیگه ای که از نظر خودت قطعا درست بوده , دلگیر بشه یا ایراد بگیره و ....
اینا رو گفتم که یادمون باشه قرار نیست از همه ی لحظات نی نی هامون یادگاری بزاریم , واقعا لازم نیست زمانی رو برای آماده کردن خودمون و ژست گرفتن و یادگاری گذاشتن تلف کنیم دقیقا زمانی که میتونیم در آغوش بگیریم و ببوسیمشون .
نوازش همراه با آرامش مادرانه نیاز امروز کودک ماست فراموش نکنیم...
ممنون عزیزم از دل بر اومده بود...
گاهی وقتا لازمه به چیزای مهمتری فکر کنیم قبل اینکه وقتش بگذره
عمدیه؟؟؟؟؟؟؟
متن قشنگی بود 
.gif){kind=small}
))
